-
1 prove
[pruːv] 1. vt 2. vito prove (to be) correct/useful — okazywać się (okazać się perf) słusznym/użytecznym
he was proved right in the end — ostatecznie okazało się, że miał rację
* * *[pru:v]1) (to show to be true or correct: This fact proves his guilt; He was proved guilty; Can you prove your theory?) dowodzić2) (to turn out, or be found, to be: His suspicions proved (to be) correct; This tool proved very useful.) okazać się•- proven -
2 substantiate
[səb'stænʃɪeɪt]vt* * *[səb'stænʃieit]verb (to give the facts that are able to prove or support (a claim, theory etc): He cannot substantiate his claim/accusation.) uzasadnić, potwierdzić
См. также в других словарях:
udowadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udowadniaćam, udowadniaća, udowadniaćają, udowadniaćany {{/stl 8}}– udowodnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, udowadniaćnię, udowadniaćni, udowadniaćnij, udowadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} przedstawiając dowody,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udowodnić — dk VIa, udowodnićnię, udowodnićnisz, udowodnićnij, udowodnićnił, udowodnićniony udowadniać ndk I, udowodnićam, udowodnićasz, udowodnićają, udowodnićaj, udowodnićał, udowodnićany «wykazać prawdziwość czegoś, przytaczając dowody, argumenty;… … Słownik języka polskiego
